Opvallende Ierse figuren: Lady Londonderry

Terwijl je de groene pracht van de tuinen van Mount Stewart in je opneemt, begin je de bijnaam van Lady Edith beter te begrijpen. Haar vrienden noemden haar Circe de tovenares. Ze was gezegend met magisch groene vingers en de betovering die ze hier begin 1900 uitstrooide, leeft nog steeds voort.

“Edith zag de tuin als een middel voor haar artistieke expressie", vertelt Neil Porteous, hoofd van de tuinen van Mount Stewart. ”Ze zitten vol iconografische referenties en allegorieën. Er is veel speelsheid en lichthartig realisme.”

Hoewel ze maar liefst drie landhuizen bezat, was het bij Mount Stewart waar de persoonlijkheid van de markiezin van Londonderry echt tot bloei kwam. Ze creëerde er een contrastrijke oase vol kleur die haar welgestelde gasten prachtig vonden.

Als lid van de bevoorrechte upper middle class kon Lady Edith de wereld rondreizen en allerlei culturen in zich opnemen. Dit gaf haar de inspiratie om haar tuinen volgens uiteenlopende stijlen te ontwerpen. Vandaar ook dat Mount Stewart volstrekt anders is dan alles wat je gewend bent van de doorsneepracht en praal van een typisch victoriaans landgoed.

In deze tuinen worden mythen en traditionele overlevering werkelijkheid. Tír na nÓg, het legendarische Ierse land van de eeuwige jeugd, heeft hier zijn eigen plek, bewaakt door stenen torens en een indrukwekkend standbeeld van het witte hert, een kernfiguur in de Keltische mythologie. Wat waarschijnlijk nog unieker is, is het Dodo Terrace, met betonnen beelden van dinosaurussen, mensapen en (uiteraard) dodo's die de leden van Lady Ediths Ark Club vereeuwigen: een geheime club van haar intimi met onder andere Winston Churchill, W.B. Yeats en zelfs prins Albert!

Deze tuinen waren nooit bedoeld als kraakhelder gesoigneerde ruimtes; ze zijn eerder een eerbetoon aan de natuur en de liefde van Lady Londonderry voor design en tuinarchitectuur. Italiaanse elegantie, Moorse vindingrijkheid, Griekse mythologie en Keltische folklore vonden allemaal een plek in Mount Stewart. Als bezoeker lijkt het of je een rondleiding maakt door Ediths persoonlijke reisdagboek.

In de 100 jaar na hun aanleg hebben de thematuinen hun eigen unieke schoonheid ontwikkeld; de planten, struiken en bloemen zijn uitgegroeid tot een heel bijzonder geheel.

Het is echt de moeite waard om een moment stil te staan. Om de aanblik en geuren in je op te nemen zoals deze visionaire vrouw ze bedoeld heeft en meenam van haar verre reizen om hier onder je voeten tentoon te spreiden.

Geloof ons, het is een bezoek meer dan waard.