De kunst van de caddie

Dankzij de staande golftas, de buggy en de elektrische trolley zijn caddies een uitstervend ras aan het worden. Maar het is ook makkelijk om te vergeten voor hoeveel plezier een ervaren hand kan zorgen tijdens een middagje golfen op vakantie.

Het goede nieuws is dat je nog steeds ervaren caddies vindt om je tas (of tassen) mee te nemen op banen als Portmarnock, Royal County Down, Lahinch of Ballybunion. Als je heel veel geluk hebt, kun je zelfs een toekomstige grootse kampioen tegenkomen die wat extra zakgeld wil verdienen voor zijn of haar ontluikende golfcarrière.

Neem Graeme McDowell (voormalig winnaar van de US Open en de Ryder Cup), die werd benaderd door twee Amerikaanse fans met een foto tijdens een Amerikaanse tour.

"U was onze caddie in Royal Portrush in 1999", vertelden ze. Trots haalden ze hun kiekje tevoorschijn met daarop een jonge McDowell tussen hen in.

"Ik heb voor een flink aantal Amerikanen gewerkt, maar ik ben ze nog nooit opnieuw tegengekomen", zei McDowell. “Ik zou ongeveer £ 50 gekregen moeten hebben, plus een fooi voor het dragen van die twee tassen. Dat was toen waarschijnlijk mijn zakgeld voor het spelen op een amateurtoernooi ergens in Ierland."

Iedereen die weleens op een lastige linksbaan heeft gespeeld in Ierland met de hulp van een plaatselijke caddie, weet dat het iedere cent waard is.

Ze besparen je veel slagen en je zult nauwelijks ballen kwijtraken. Maar je caddie de schuld geven van je eigen slechte spel zal niet veel opleveren.

"Jij bent volgens mij de allerslechtste caddie van de hele wereld", zei een golfspeler tegen zijn trouwe sidekick na een bijzonder pittige dag op een Ierse linksbaan.

Het antwoord van de caddie is een bekende anekdote geworden in de golfwereld: “Ik denk het niet, meneer”, antwoordde de caddie. “Dat zou wel heel toevallig zijn.”

Er was een tijd dat caddies alles deden om een maximale beloning voor hun harde werk te krijgen. Jaren geleden werd duidelijk dat de caddies van Lahinch daarin iets te ver gingen.

De par-drie vijfde op de linksbaan van county Clare, bekend als de Dell, is volledig blind, waardoor spelers gedwongen worden om te richten op de witte steen op de top van de enorme duin die voor de green opdoemt.

Caddies boden vaak aan alvast naar de green te lopen in het geval dat de bal van hun werkgever buiten de baan terecht zou komen. Ze dachten namelijk dat een hole-in-one een grote fooi zou opleveren, waardoor ze gingen springen en “Hij zit erin, hij zit erin” riepen, waarna ze stiekem een bal ergens in de buurt van de vlag in het gat stopten.

Waar je ook speelt, van Belfast tot Bandon, je kunt er zeker van zijn dat je onderweg aardig wat slagen bespaart.

Wie weet ben je wel zo blij dat je het voorbeeld van een enthousiaste bezoeker uit begin jaren 90 zal volgen. Hij was namelijk zo enthousiast over zijn ronde dat hij tijdens de wandeling van de 18e green naar de 19e hole zijn caddie $ 100 betaalde, aanzienlijk meer dan de destijds gebruikelijke kosten van £ 12 (ongeveer € 15 tegenwoordig).

Als totaal onverwachte bonus kreeg de caddie ook nog eens de clubs, tas, schoenen en regenkleding van de speler cadeau. Hij gaf hem zelfs de complete golfuitrusting die hij bij zich had.

Dat is nog eens klanttevredenheid. Zo, klaar om te golfen?